Czwartkowy wykład poprowadził poprowadził Ojciec Jan Bocian. W ponad godzinnej prelekcji słuchacze usłyszeli o powstaniu i dynamicznym rozwoju Domu Misyjnego św. Wojciecha apostoła Prusów. Kolejno opowieść wiodła przez trudne lata 1939-45, czas zawieruchy wojennej - do czasów kiedy pierwsi polscy werbiści ojciec Jan Cisz i brat Franciszek Jan Bruski pojawili się w Pieniężnie po raz pierwszy (1945r). 6 marca 1946 brat Franciszek wraz z brat Leonardem Edmundem Boną osiedlili na stale. Bracia przywieźli ze sobą dwa wagony inwentarza żywego, nasion i narzędzi rolniczych. W dniu przybycia otworzyli kaplicę w izbie domu mieszkalnego na gospodarstwie. Choć w pionierskim okresie brakowało bardzo wielu rzeczy, to nie brakowało zapału i ofiarności. Pomimo trudnych warunków materialnych już 31 sierpnia 1947 roku otworzono Niższe Seminarium Misyjne dla 27 uczniów.

Pierwsze lata istnienia seminarium to oprócz niedoborów materialnych borykanie się z brakiem kadry profesorskiej i programem nauczania. Powołań przybywało z każdym rokiem. W 1954 roku studiowało już 219 alumnów. Do roku 1969 seminarium pieniężnieńskie doprowadziło do kapłaństwa 150 młodych ludzi, z których 68 wyjechało na misje.
Szczególne natężenie animacji misyjnej promieniującej z klasztoru nawet poza granice Polski przypadało na lata 80. i 90. XX wieku i związane jest z osobą wykładowcy seminarium o. dra Eugeniusza Śliwki. Jedną z ważnych cech Zgromadzenia, wyróżniającą wspólnotę seminaryjną z Pieniężna wśród innych jej podobnych, jest międzynarodowość. W Misyjnym Seminarium Duchownym w Pieniężnie studiowali i studiują obywatele Czechosłowacji, Jugosławii, Wielkiej Brytanii, Białorusi, Ukrainy, Federacji Rosyjskiej, Chorwacji, Słowacji, Togo, Wietnamu, Indii, Indonezji, Chin, Węgier i Brazylii.